De geschiedenis van de aardbei
De aardbei is een heerlijke rode vrucht van de aardbeiplant die elk voorjaar uw bord betovert met zijn pittige, soms lichtzoete smaak en zijn glinsterende kleur.
Of ze nu alleen worden gegeten of worden gebruikt als ingrediënt in taarten en charlottes, ze zijn favoriet bij veel mensen. Er zijn veel manieren om ervan te genieten. Toch kennen de meesten van ons niet eens de geschiedenis ervan.
De oorsprong
Aardbeiplanten groeien al sinds de prehistorie in het wild in vele delen van de wereld, waaronder Noord-Amerika, West-Europa en Azië. In die tijd werden ze wilde aardbeien genoemd van de soort Fragaria Vesca. Het zijn zeer geurige en kleine vruchten. In de oudheid waardeerden de Romeinen hun aangename smaak en geur. Zij gebruikten ze in cosmetische producten, zoals schoonheidsmaskers, vanwege hun therapeutische eigenschappen.
Aardbeien werden voor het eerst geteeld in de tuin van het Louvre met 12.000 planten rond de 14e eeuw. Wilde aardbeien worden ook in de Alpen geoogst. Sinds de Middeleeuwen worden ze in tuinen en moestuinen geïntroduceerd. Om een betere opbrengst te verkrijgen, werden ze geteeld door de grond te roken en te mulchen, vandaar de naam aardbeien. Tijdens de Renaissance aten de mannen de vrucht graag met wijn en de vrouwen met room.
Vanaf de 15e eeuw werden aardbeien onderdeel van de commerciële wereld. De Engelsen en de Nederlanders veredelden de wilde soort om grotere vruchten te verkrijgen. Tegen het einde van de 16e eeuw bracht de ontdekkingsreiziger Jacques Cartier de soort Fragaria virginiana uit de Amerika's mee terug naar Frankrijk. Sindsdien worden aardbeiplanten met grotere, donkerder rode vruchten aangeplant langs de muren van botanische tuinen. Uit Chili werden ook andere, meer geurende soorten meegebracht, zoals Fragaria chiloensis.
De aardbeienteelt heeft zich verder ontwikkeld. Door hybridisatie en vermeerdering via stolonen ontstonden verschillende aardbeivariëteiten, waaronder de moderne aardbeiplant van vandaag.
Het aardbeiseizoen in Frankrijk
De Fransen geven de voorkeur aan de teelt van kleine wilde aardbeien, die zij geuriger vinden dan de Amerikaanse hybriden. Deze variëteiten zijn er in overvloed, zowel op de plaatselijke markten als in de tuinen thuis. Ze worden het best geteeld in een oceaanklimaat, dat dichter bij hun inheemse biotoop ligt.
Het rijpingsseizoen van de aardbeien varieert naar gelang van het ras. Het strekt zich uit van april tot november. Kunstmatige teelttechnieken, zoals de teelt in grond, in tunnels of onder verwarming, maken het echter mogelijk deze vruchten ook buiten het seizoen te produceren. In Frankrijk worden aardbeien over het algemeen geplukt tussen april en juni. Er zijn meer dan 600 variëteiten, gaande van de beroemde Gariguette tot de grote Pajaro. Sommige worden geoogst tot in de vroege herfst. Auvergne-Rhône-Alpes en Nouvelle-Aquitaine zijn de belangrijkste productiegebieden. Maar Spanje en de Verenigde Staten voeren nog steeds de wereld aan wat de productie betreft.
Goed om weten over deze heerlijke rode vrucht
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is de aardbei niet de echte vrucht van de aardbeiplant. Het zijn de kleine, droge zaadjes aan de oppervlakte van de aardbei. Deze worden dopvruchtjes genoemd en ze knisperen onder de tand. Het heerlijke, roodachtig-scherpe vruchtvlees dat wij eten, is het vergrote vruchtbeginsel van de bloem.
Aardbeien zijn een van de weinige producten die weinig calorieën bevatten, maar zeer deugdzaam zijn. Ze bevatten meer dan 90% water en slechts 30 calorieën per 100 g. Deze vruchten hebben ook alle voedingsvoordelen om gezond te blijven, zoals antioxidanten en vitamine C. Wat dat betreft, moet u vermijden de steeltjes te verwijderen voordat u ze wast. Anders verliezen ze hun vitamines doordat ze doordrenkt raken met water.
Reacties
Wees de eerste om te reageren...